به گزارش روابط عمومی و اموربین الملل سازمان آموزش و پرورش استثنایی، مسابقات ورزشی دانش آموزان با نیازهای ویژه کشور، به صورت غیرحضوری و در قالب 18رشته/گروه/جنسیت از 25 دی ماه تا 6 بهمن، با حضور بیش از 1600 نفر از 32 استان برگزار می گردد. اما آیا برگزاری این مسابقات، به خودی خود، به­عنوان هدف برای سازمان مطرح می باشد یا تنها ابزاری برای نیل به اهداف بالاتر است؟

تربیت بدنی(Physical Education)، بر بهره گیری از ابزار ورزش و فعالیت­ های بدنی برای تربیت افراد اشاره دارد. برهمین مبنا در آموزش وپرورش، ساعت درس تربیت بدنی به عنوان بخشی از برنامه درسی دانش آموزان پیش بینی شده است.

در سندتحوّل بنیادین آموزش و پرورش نیز ساحت تربیت زیستی و بدنی به عنوان یکی از ساحت های شش گانه تربیت مطرح شده است. البته به زعم نگارنده برخی از ساحت ها منحصر به یک ساحت نبوده و به صورت مستقیم و غیرمستقیم در ساحت های دیگر تاثیرگذار است، که بی شک ساحت مذکور، از این نوع می باشد.

ورزش از نگاه مول به چهار بخش تربیتی و پرورشی، همگانی، قهرمانی و حرفه ای تقسیم می شود. آموزش و پرورش به عنوان نهادی که به طور مستقیم و غیرمستقیم با بیش از نیمی از جمعیت کشور در ارتباط است، متوّلی اصلی ورزش تربیتی و پرورشی است، که در تعریف ارایه شده از تربیت بدنی نیز بر آن تاکید دارد.

با این رویکرد برگزاری مسابقات ورزشی به صورت برنامه ای مدوّن و همه ساله و البته صرف هزینه های قابل توجّه برای آن، مورد تردید برخی از افراد قرار می گیرد.

رقابت و رقابت پذیری به عنوان یکی از عواملی مطرح می گردد که می تواند با تقویت انگیزه های درونی افراد، به ویژه کودکان را به سمت ورزش سوق دهد، تاثیری که از طریق ورزش کردن به صورت گروهی و خانوادگی نیز قابل دستیابی می باشد.

براین اساس مسابقات ورزشی اگرچه خود یک هدف در تربیت بدنی دانش آموزان نمی باشد، بلکه ابزار تاثیرگذاری در نیل به اهداف این حوزه می باشد.

نگارنده :علی حجابی(مدیرپرورشی و تربیت بدنی) 1400/10/25